Serving The Smiles!



आमच्या blogला सर्वांचाच चांगला प्रतिसाद मिळतोय..असच blog वाचून मित्राचा msg आला- "तुझ्या ब्लॉगसाठी perfect profile आहे माझ्याकडे." मग काय? जाऊन धड़कलोच आम्ही COEPला.
So it was COEP, Boat Club Canteen. मागुन वाहणारी नदी, संगमवाडीचा नव्यानेच झालेला bridge, त्यावरची दिसणारी वर्दळ, वातावरणातली शांतता, पक्ष्यांचाच काय तो तेवढा आवाज. एकदम फ्रेश झाल्यासारख वाटल. बराच उशीर झाला होता त्यामुळे canteenमधे वर्दळ नव्हती. आम्ही तिघे बसलो. ऑर्डर दयायला हाक मारली...,"बाबुभाई”.......!
हसत हसत बाबुभाई टेबलापाशी आले. का्य घेणार ह्याची चौकशी केली. दोघांनी order दिली. मी शांत होते तेव्हा त्यांनी स्वत:हून चौकशी केली, "Madam,काय घेणार?" मी “चहा” म्हटल आणि ते order आणायला निघून गेले. तेव्हा मित्राने सांगितल हेच ते, बाबुभाई! मी वळून पुन्हा एकदा त्यांच्याकडे पाहिलं..
बाबुभाई!
सडपातळ शरीरयष्टी, लालसर छटा असलेले केस, गोरा वर्ण, हसरा चेहरा, आनंदी-चमकदार डोळे आणि अंगात कॅन्टीनचा तपकिरी uniform. आपल्याच नादात, सर्वांचे हसुन स्वागत करत ते order घेत होते, येणारा प्रत्येकजण बाबू, बाबुकाका, बाबुभाई अशी हक्काने हाक मारून order सांगत होता, आणि ते प्रत्येकाला serve करत होते.
ते मुळचे वटझर ता. देगलुर जि. नांदेड येथुन. त्यांच खंर नाव संभाजी श्रीपतराव लवाटे. वय वर्षे ४५ (त्यांना पाहून नक्कीच ह्यावर विश्वास बसणार नाही). १०वी नंतर त्यांनी लघुउद्योग प्रशिक्षण घेतलं. काही कारणास्तव १९८२ साली ते COEP ला आले आणि कायमचेच इकडचे झाले.
गम्मत म्हणजे २८ वर्षापूर्वी माझा जन्म पण झाला नव्हता. माझ्या वयापेक्षा जास्त वर्षे एकाच ठिकाणी नोकरी करूनही ते तितक्याच उत्साहाने, आनंदाने आणि प्रामाणिकपणे हे काम करत आहेत. याच कारण बाबुभाई सांगतात कि त्यांना मुलांसोबत बोलायला, गप्पा मारायला आवडतं. सुखी राहण्याची गुरुकिल्ली इतकी सहज सोपी असेल अस कधी स्वप्नातही वाटल नव्हत.
‘आधीच्या आणि आत्ताच्या विद्यार्थ्यांमधे काय बदल झालाय?’ ह्यावर बाबुभाई म्हणाले, ‘पूर्वी मुलं खूप गप्पा मारायचे इथे बसुन. विचारांची देवाण-घेवाण व्हायची. पण आजकाल मुलं mobile, laptop यातच गुंतलेले असतात. त्यामुळे आजकालच्या मुलांमधे संभाषण कमी झालय. माझ्या अस्वस्थ generationच्या अस्वस्थतेच कारण बाबुभाईनी एका झटक्यात उलगडून टाकल. COEP आणि इथल्या त्यांच्या अनुभवाबद्दल ते भरभरून बोलले. COEPमधून शिकून बाहेर पडलेल्या त्यांच्या चाहत्यांनी बनवलेल्या त्यांच्या fanpage विषयीही ते सांगत होते. आजही जुनी मुलं येतात तेव्हा आवर्जून बाबुभाईंना भेटतात. "नावाने प्रत्येकाला ओळखू शकत नसलो तरी चेहरे लक्षात राहतात."
असे हे बाबुभाई!
गेल्या २८ वर्षात बऱ्याच गोष्टी बदलल्या. पुणं बदललं. COEP चा विस्तार झाला. जुन्या दगडी buildings सोबत नव्या buildings उभ्या राहिल्या. Boat Club Canteen सोबत आणखी एक नवं Canteen आलं. बदलला नाही तो एक माणूस आणि त्याच्या चेहऱ्यावरची ती Evergreen Smile.
"माझं काम हीच माझी Hobby!" असं अभिमानाने सांगणाऱ्या बाबुभाईंना आमच्या team चा सलाम.
------------------------------------------------------------------


संभाजी श्रीपतराव लवाटे
ह. मु.- BoatClub Canteen,
COEP, पुणे








Thank You Dhiraj More :-)

6 comments:

  1. Very nice article ani babu Bhai suddha :-) Definitely he does'nt look 45 .

    ReplyDelete
    Replies
    1. yeah even we felt it. Not just because of his face but his smile is evergreen. Thanks for support Sarafaraz.

      Delete
  2. He's the Sachin Tendulkar of our college ...a real gentleman ...

    ReplyDelete
    Replies
    1. yeah really he is. And has played longer inning than Sachin and still playing with a smile!!

      Read our post माझ्यातला देव!.

      It really goes with your blog's tagline
      "देवत्व शोधतो मी दगडात शेंदूराच्या, देहात मानवाच्या माणूस सापडत नाही."

      read it here
      http://beingcommonman.blogspot.in/2013/05/blog-post_4.html

      You have really nice blog. Hats off to your writings..

      Delete
    2. :) I already have gone through it ...And Thanks for the complements ...coming soon pavsala special post on my blogs ...do read it :)

      Delete
  3. http://bhutkarbj.blogspot.in/2013/06/blog-post.html

    ReplyDelete